तेस्रो लिंगी र पत्तासाफ


एमाले अध्यक्ष झलनाथ खनालको पुर्पुरो पनि गजबकै रहेछ । ०३९ देखि ०४६ सम्म महासचिव भएर सरक्क नेतृत्व हस्तान्तरण गरेका उनलाई परमिार्जित नौलो जनवादका पक्षमा लागेकै कारण मदन भण्डारीले स्थायी कमिटीमा ल्याउनै चाहेनन् । उनी पनि केन्द्रीय कमिटीमै चित्त बुझाएर बसे । तर, पार्टीविरोधी गतिविधिमा लागेको भने सुन्न पाइएन ।यता, बुटवल महाधिवेशनबाट सानदार मत ल्याएर विजय प्राप्त गरे पनि उनका निकटतम प्रतिद्वन्द्वी केपी शर्मा ओलीले भने उनलाई लखेट्न छोडेकै होइनन् । त्यसो त पार्टीभित्र केपी ओलीको चलाखी धेरैले जानेबुझेकै हो । सातौँ महाधिवेशनपश्चात् विधान प्रकाशित गर्दा 'अधिकतम कार्यक्रम समाजवाद हुँदै साम्यवादसम्म'को ठाउँमा सुटुक्क साम्यवाद भन्ने शब्द निकाल्न लगाएर उल्टै माधव नेपाललाई माफी मगाएको दृश्य देखेका थिए एमाले कार्यकर्ताले । पछिल्लोपटक केपी ओलीले झलनाथ खनाललाई 'तपाईंलाई त तेस्रो लिंगी भन्छन् नि, के हो ?' भनेछन् । सन्दर्भ थियो, कामु प्रधानसेनापति छत्रमानसिंह गुरुङको नियुक्ति प्रक्रियामा विवाद भइरहेका बेलाको छलफल । सायद खनालको आफ्नै सरकारप्रति अभिव्यक्त धारणालाई लिएर ओलीले त्यो टिप्पणी गरेका थिए ।तर, धौलागिरिका एमाले कार्यकर्ताले भने केपी ओलीलाई बाँकी राखेनछन् । अञ्चलस्तरीय प्रशिक्षण कार्यक्रमका क्रममा त्यहाँ पुगेका उनलाई हुटिङ् नै गरेर फिर्ता पठाएछन् । बिचरा केपी लुरुक्क नफर्कून् पनि कसरी, महाधिवेशनपछि हालसम्म सम्पन्न पार्टीका पाँचवटा जिल्ला अधिवेशनको परण्िााममा पत्तासाफमै जो परेका छन् ।

सुदूर विचार

सहादतको परमानन्द प्रवृत्ति

उपराष्ट्रपतिका रूपमा परमानन्द झाले हिन्दीमा लिएको शपथ प्रकरणले नेपाली भाषाको 'प्रभुत्व'लाई चुनौती दिएको ठानेर धेरै मख्ख परेका होलान् । 'खस भाषा'को उपमा भिडाएर नेपाली भाषालाई सामन्तवादको अवशेष र पहाडी समुदायको आधिपत्यको प्रतीकका रूपमा अथ्र्याउने अभियानका समर्थकहरूले परमानन्द झालाई 'क्रान्तिकारी' देखिरहेका छन् । तर, यस्तो आशय र प्रवृत्तिको दूरगामी असरहरूको आकलन गर्दै विवेकपूर्ण उपायहरूको खोजी गर्ने प्रयास कतैबाट भएको देखिन्न । मुख्य राजनीतिक दलहरू सजिलो 'सर्टकट'का रूपमा अन्तरमि संविधानको धारा ३६ को उपधारा १.२ नै संशोधन गर्ने पक्षमा पुगेका छन् भने राष्ट्रियताका स्वघोषित प्रवक्ताहरू ट्वाल्ल परेर हेररिहेका छन् ।दोस्रो जनआन्दोलनपछिको परदिृश्यमा हावी भएको अराजकताले जन्माएको अन्योलले देश हाँक्ने शक्तिहरूमा हरेक समस्याको समाधानको अस्त्र तुष्टिकरण हुन पुगेको छ । हरेक खालका असन्तोष, आवेग र आन्दोलनहरूलाई सम्बोधन गर्दा यही अस्त्रको प्रयोग भइरहेको छ । अन्तरमि संविधानको धारा ३६ को उपधारा १.२ संशोधनको कुरा पनि तुष्टिकरणको त्यही तुरूपको भद्दा प्रयोग हो । एक्ला परमानन्द झाले लिएको अडानका अगाडि झुकेर दलहरूले राष्ट्रियतालाई सुगठित गर्ने सबै मसिना र संवेदनशील तारहरू चुँडाउँदै गइरहेका छन् ।नेपालजस्तो विविधतापूर्ण देशमा नेपाली राष्ट्रियतालाई मजबुत बनाउने माध्यम के हुने त ? यस प्रश्नको उत्तर खोज्नुपर्ने बेला आइसकेको छ । कसरी विभिन्न संस्कृति, भाषा, मूल र भूगोलहरूलाई समष्टिमा एक बनाउने र कुन उपायले 'नेपाल' र 'नेपाली' यी दुई शब्दमाथि प्रत्येक नागरकिको भावनात्मक लगावलाई बलियो बनाउने ? यस विषयमा सोच्न ढिला गरयिो भने अपरपिक्व तरकिाले उठाइएको -साँचो अर्थमा भन्ने हो भने भड्काइएको) पहिचान, आत्मसम्मान र अधिकारसम्बन्धीे अहिलेको ज्वारभाटाको सुरक्षित र उत्पादक निरूपण असम्भव छ । नेपाली राष्ट्रवाद र राष्ट्रियता जीवन्त रहन सक्नेे आधारहरू सबै भत्काउँदै जाने हो भने मुलुक अराजकता र अलगावको खतरनाक चरणमा प्रवेश गर्ने निश्चित छ ।देशको राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति र प्रधानमन्त्रीले जुनसुकै भाषामा शपथ खाए हुने संवैधानिक व्यवस्थाले सबै भाषा-भाषिकाहरूको सम्मान त होला तर नेपाली राष्ट्रियता क्रमशः कमजोर हुँदै जाने छ । राष्ट्रका उच्च ओहोदाहरूमा बस्नेहरूले 'राष्ट्रभाषा'मै शपथ खानुपर्ने व्यवस्था भएन भने नेपालको विशिष्ट सामाजिक संरचनामा सन्तुलनका महत्त्वपूर्ण तत्त्व विलीन हुँदै जाने छन् । भारत, अमेरकिा वा अरू देशमा यस्तो छ भनेर तर्क गर्दा नेपालको विशिष्टतालाई भुल्ने गरन्िछ । राष्ट्रिय एकताको बलियो सूत्र नभएको नेपाल कसरी एक भएर रहन सक्छ ? नक्सा मात्रैले राष्ट्रियतालाई स्थायी र मजबुत राख्न सक्दैन । पूर्वको कोचिलादेखि पश्चिमको थरूहटलाई भावनात्मक रूपमा बाँध्न सक्ने सूत्र भएन भने नेपाल रहन सक्ला ?भाषा र संस्कृतिले निश्चित राष्ट्रियताको घेरा कोर्ने हो । नेपालमा विद्यमान भाषिक र सांस्कृतिक विविधतालाई सन्तुलनमा राख्दै नेपाली राष्ट्रियतालाई बलियो बनाउने हो भने नेपाली भाषालाई राष्ट्रभाषाका रूपमा स्वीकार्नुको विकल्प छैन । मैथिली, भोजपुरी, अवधि, किराँत, तामाङ, गुरुङ, नेवार, थारू, मगर, डोट्यालीलगायतका सबै नेपाली भाषाहरू हाम्रा सम्पदा हुन् तर तिनले एकमुष्ट रूपमा भाषिक विविधतालाई सम्बोधन गर्न सक्दैनन् । इतिहासमा के भयो होइन, अहिले कस्तो अवस्था छ त्यो हेरेर अगाडि जानुपर्छ । नेपाली अहिले नेपालको सबैभन्दा व्यापक भाषा हो र अझै पनि राष्ट्रभाषा बन्न सक्ने सबै योग्यताहरू त्यसमा छन् । मधेसको मैथिलदेखि हिमालको शेर्पाले फरक लयको नेपाली भाषामा संवाद गर्दा 'हामी एक हौँ' भन्ने अनुभूति गर्ने सत्यलाई कसैले चुनौती दिन सक्दैन ।नेपालीबाहेकका अरू मातृभाषाहरूले क्षेत्रीय भाषाको हैसियत राख्ने यथार्थ लुकाउन खोज्नु पाखण्डबाहेक केही होइन । नेपालीको उद्भव पहाडमा भएको, त्यसको विकास र प्रसार सामन्तवादले गरेको छ, त्यसले शोषण र उत्पीडनको इतिहास बोकेको छ । त्यसैले, त्यसको आधिपत्य समाप्त हुनुपर्छ भन्ने हक हरेक पीडित नेपालीलाई छ । नेपालीको विकल्पका रूपमा मैथिली, भोजपुरी वा अन्य कुनै विशुद्ध मातृभाषा बनाउने प्रस्ताव आए आपत्ति हुँदैन तर हिन्दीको आडमा नेपालीको छाला काढ्ने खेल आश्चर्यको विषय हो । अचानक आएर पछिल्लो जनगणनामा करबि चार प्रतिशतको मातृभाषा देखिएको हिन्दीमा लिएको शपथलाई संविधान अनुसार अवैध घोषित गर्दा कसरी सामाजिक सद्भाव बिगि्रन्छ ? सामाजिक सद्भावलाई अचानो बनाएर हिन्दी थोपर्ने प्रयास त होइन यो ?भोलिको संघीयतामा मिथिलाको राज्यभाषा मैथिली हुनुपर्छ, अवधको अवधी, थरूहटको थारू र यस्तै विभिन्न मातृभाषालाई राज्यभाषाका रूपमा सम्मान गरनिुपर्छ । प्रदेशका राज्यपाल, मुख्यमन्त्रीलगायतले अनिवार्य रूपमा राज्यभाषामा शपथ लिने व्यवस्था गरे फरक पर्दैन । तर, केन्द्रमा नेपाली नै शपथको भाषा हुनुपर्छ । सिंगो नेपाललाई एक सूत्रमा बाँध्ने भाषाका रूपमा नेपालीलाई नस्वीकार्ने हो भने नेपाली मातृभाषा भएकाहरूले मात्रै अरू भाषाको सम्मान गर्नुपर्छ भन्ने तर्कको औचित्य रहँदैन । राष्ट्रपति, उपराष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री र केन्द्रीय मन्त्रीलगायतका पदाधिकारीहरूले विदेशी भाषामा पनि शपथ खान सक्ने संवैधानिक व्यवस्था कम्तीमा नेपालका हकमा खतरनाक हुने छ । हो, केन्द्रीय संसद्मा भने मातृभाषामा शपथ लिन सक्ने व्यवस्था गर्दा राम्रो हुन्छ किनभने त्यसले सिंगो नेपालको प्रतिविम्ब प्रस्तुत गर्नेछ ।नेपाली भाषामाथिको प्रहारका असरहरू देखिन थालिसकेका छन् । देश भाषिक अराजकतातर्फ बढ्दै गर्दा हिन्दी अगाडि आयो । मातृभाषाहरूलाई समेत ओझेल पार्दै हिन्दीका लागि सती जाने खतरनाक प्रवृत्ति स्थापित भइसकेको छ । परमानन्द झाले आपmनो तेस्रो भाषालाई मातृभाषा भनेर मैथिलीसमेतको बेइज्जती गरििदए । उनले सर्वोच्च अदालतको निर्णयपछि 'म नेपालीमा होइन, मैथिलीमा शपथ खान्छु' भनेका भए सिंगो देशले ताली बजाउने थियो तर उनले हिन्दीका लागि 'क्रान्तिकारी' बन्न रुचाए । यसबाट नेपाली भाषालाई विस्थापित गरी हिन्दी भाषा स्थापित गर्ने दीर्घकालीन अभियानको गन्ध पाइन्छ । झाको अडानलाई कसैले विभिन्न मातृभाषाको मुक्तिको सवाल ठानेको छ भने त्यो उसको भ्रम मात्रै हो ।विडम्बना, सिंगो देश नेपाली भाषामाथिको आक्रमणको मूकदर्शक बनेको छ । मैथिली, थारूलगायतका सबै मातृभाषाको उत्थान र सम्मानको अभियान नेपाली भाषाको विरोधबाट मात्रै सुदृढ र सफल हुन्छ भन्ने जस्तो गरी नेपाली भाषालाई लछार्ने-पछार्ने खेल प्रतिक्रियाविहीन भएर हेरबिसेकाहरूले नेपाली राष्ट्रियता कमजोर बन्दै गएको र नेपाली मात्रै नभई सबै मातृभाषाहरूमाथि पनि अप्रत्यक्ष आक्रमण भइरहेको कहिले देख्ने हुन् ? देख्ने मात्रै हुन् कि प्रतिवादमा केही गर्ने पनि हुन् ?

प्रचण्डको अर्थपूर्ण मुस्कान

प्रचण्डको अर्थपूर्ण मुस्कान

प्रधानमन्त्री भएपछिको पहिलो भारत भ्रमणमा निस्िकएका माधवकुमार नेपालको फिका मुस्कानको तुलनामा युरोप भ्रमण सकेर आएका प्रचण्डको मुहारको तेज चहकिलो देखिन्थ्यो । मानौँ, आफूलाई सताइरहेका सबै समस्याको ओखती युरोपमा भेटे उनले ।बाँध, सीमा, जलविद्युत्, व्यापार आदि विवाद र समस्याहरूको पोको बोकेर भारततिर लागेका प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपाल हिँड्ने बेलामा परराष्ट्रमन्त्रीको भारत नजाने निर्णय आयो । यस्ता बेलामा प्रधानमन्त्रीले धौ फुकाएर मुस्काउने प्रश्न पनि थिएन । उता पुष्पकमल दाहालको अनुहारमा खुसी कतिसम्म पोखिएको थियो भने यसलाई बलपूर्वक रोक्नुपरेको भान हुन्थ्यो ।आफूले विषवृक्ष भनी उपमा दिएका प्रधानमन्त्री नेपालसँग स्वास्थ्यको कारण देखाई परराष्ट्रमन्त्री सुजाता कोइराला नगइदिनाले लाग्थ्यो, प्रचण्डको खुसी दोब्बर बनाइदिएको थियो ।संयोगवश प्रधानमन्त्री भारत भ्रमणमा निस्कने र युरोप घुमी प्रचण्ड फर्केर आउने दिन एकै परेछ । त्रिभुवन विमानस्थलमै उनले रमाइलो गरी टिप्पणी गर्ने मुद्दा भेटिहाले अनि पत्रकारहरूसँग भने परराष्ट्रमन्त्री नजानुले उहाँहरूबीच नै विवाद छ भन्ने कुराको पुष्टि भएको छ । हुनसक्छ, परराष्ट्रमन्त्री साँच्चै जान नसक्ने गरी बिरामी परेकी हुन् । बिचरी अस्ित मात्रै यात्रा सकेर आएकी, खानपिनमा केही गडबड भयो कि ! या यो पनि हुनसक्छ, कुनै राजनीतिक असमझदारीले उनको टाउको दुखाएको छ । तर, यहाँ त कुरा पर्‍यो प्रचण्डको मुस्कानको ।युरोप भ्रमणअघि अनेकौँ समस्याले घेरएिका उनी बेलाबेला टेन्सनमुक्त हुन उपत्यका वरपिरकिा रमणीय स्थल गएका कुरा पत्रपत्रिकामा आइरहन्थ्यो । कति समस्याले घेरएिका होलान् त उनी ! तर, के ती सबै समस्या ठेगान लागे त ? उनी नभएका बखत नेपालमा त त्यस्तो ठूलो केही भएको छैन, जसले नेपाल अवतरण गर्नेबित्तिकै उनलाई हर्षविभोर बनाओस् । उसो भए के उनले कुनै नयाँ मन्त्र सिकेर आएका छन् । त्यसैले त सबै पार्टीका शीर्ष नेताहरूसँग आत्मविश्वासका साथ कुरा गर्छु भनिरहेका छन् । अनि, आफू सरकार बनाउन हौसिएको पनि बताइरहेका छन् । प्रधानमन्त्रीको भारत भ्रमण उपलब्धिमूलक हुने छैन त उनले भनिसकेका छन् र उनको आत्मविश्वासले भरएिको मुख मुद्रा र मुस्कानले यो सरकार छिट्टै ढल्छ भन्नेतर्फ कमसेकम उनी एकदमै विश्वस्त रहेकोतर्फ संकेत गरेको छ । यदि त्यसो भएमा त्यसपश्चात् कसको नेतृत्वको सरकार बन्ला त ? प्रचण्डका बाबु-छोराले त माओवादीकै बन्ने लगभग घोषणा नै गरे । त्यो कसरी भने प्रचण्डले बेलारुसका सभामुख बाटुरालाई नेपाल भ्रमणको निम्तो दिए रे ! तर, बुबासँगै यात्रा सकिआएका प्रचण्ड-पुत्र प्रकाश दाहालले पत्रकारहरूसामु बाटुराले नेपालमा माओवादी सरकार बनेपछि मात्र आउने भनेको बताए ।बाटुराले निम्तो टारेका मात्रै भए त सायद नेपाल पुग्नेबित्तिकै त्यो प्रसंग कोट्याइने पनि थिएन । फेर ियुरोपको हावापानीमा पलाएको प्रचण्डको नौलो ऊर्जा र नवीन मुस्कानका साथ सबै दलका नेतासँग छलफल गर्ने जानकारी गहन नै हुनुपर्छ । नौ महिना सरकार चलाई सेनापति हटाउने वा राख्ने विवादमा राजीनामा गर्न पुगेका अध्यक्ष प्रचण्ड नौलो ऊर्जाका साथ सायद फेर िसरकार हाँक्ने सुरमा छन् । र, त्यसका लागि उनले युरोपबाट प्रचुर आत्मविश्वास बोकी ल्याएका छन् । पार्टीभित्रको किचलो, क्यान्टोनमेन्टमा रहेका लडाकूको अवस्था, आफूलाई आइलागेको राजनीतिक संकट, प्रतिद्वन्द्वीहरूको असहयोग आदि कुराले आत्मविश्वास डगमगाउन सक्ने स्िथतिमा पुगेका प्रचण्डको आत्मविश्वास युरोप गई आएपछि बढेको छ । उनले पत्रकारहरूलाई भने अनुसार संसारमा कम्युनिस्टहरू लोकपि्रय हुँदैछन् । तर, के यति मात्रैले उनलाई नेपाल टेक्नेबित्तिकै नयाँ सरकार बनाउनेतर्फ पहल गरहिाल्नेसम्मको ऊर्जा दियो होला त ? आफ्ना पि्रय नेता तथा आदर्श लेनिनको समाधिस्थल जान भनसुन गरेका नेता प्रचण्डले अन्य कुराका हकमा त्यसो गरेनन् भनी भन्न सकिन्न । उनको चौडा मुस्कानका पछि पनि अनेकौँ महत्त्वपूर्ण अन्तर्राष्ट्रिय राजनीतिक आश्वासन पनि हुन सक्छन् । नत्र अस्ित मात्र भारतले हाम्रो सरकार ढाल्यो भन्ने पार्टीका अध्यक्षले केही महिनाको अन्तरालमै फेर िआपmनो नेतृत्वको सरकार निर्माणको कुरा गर्ने थिएनन् । कम्तीमा प्रधानमन्त्री नेपालले भारतलाई के-के दिएर र भारतबाट के-के लिएर आउँछन् भनी पर्खन्थे ।जेहोस्, युरोप यात्रापछि मुहार धपक्क बलेका प्रचण्डको मुस्कान जति चौडा छ, त्यति नै अर्थपूर्ण पनि देखिएको छ । एमालेभित्रबाट आएका असन्तुष्ट आवाजहरू अनि युरोप भ्रमणबाट प्राप्त नौलो ऊर्जा र आत्मविश्वासलाई प्रचण्डले आफू र आफ्नो पार्टीको हितमा प्रयोग गरी छिट्टै धेरैलाई चकित पार्दै नेपाली राजनीतिमा नयाँ अध्यायको थालनी गर्न सक्छन् ।तर, सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा के हो भने सबै नेपालीको मुहारमा प्रचण्डकै जस्तो सुरक्षित र आत्मविश्वासयुक्त मुस्कान हुनुपर्छ । चाहे त्यो प्रचण्डको युरोप भ्रमणले ल्याओस् या प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपालको भारत भ्रमणले । नेता एक्लै मुस्कुराउने होइन, जनता पनि मुस्कुराउने र शान्तिको सास फेर्ने वातावरणको निर्माण गरनिु प्रमुख कुरा हो ।

चरितचर्चा

चरितचर्चा

"जान्नँ भनिहाल्न हुँदैन ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "त्यसो भन्यो भने पछि अप्ठ्यारो हुन्छ ।""तपाईंलाई अप्ठ्यारो भएको छ ?" पत्रकारले सोधे, "लु भन्नूस्, कसरी अप्ठ्यारो भयो ?""भएन त ।" सुजाताजीले सम्झनुभो, "म जर्मनीमा हुँदा नेपाल जान्नँ भनेँ ।" थप्नुभो, "पछि आउनुपर्दा नोवर्ट जोस् टसँग झगडै पर्‍यो ।""को नोवर्ट जोस् ट ?" पत्रकारले सोधे, "मैले चिनिनँ ।""मेरा श्रीमान् ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "जर्मनीमा बस् नुहुन्छ ।""श्रीमान् जर्मनीमा !" पत्रकारले विस् िमत् भएर सोधे, "तपाइर्ं किन यहाँ त !""देशका लागि ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "मैले देशका लागि श्रीमान् छाडिदिएँ ।""कत्रो त्याग !" पत्रकारले प्रशंसा गरे, "यस् ता उदाहरण कम पाइन्छन् ।""म त्यस् तै छु ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "म अरूजस् ती छैन ।""अरूले सरकारमा जानु हुँदैन भने ।" पत्रकारले भने, "तपाईंले चाहिँ सरकारमा जानुपर्छ भन्नुभो ।" सोधे, "सरकारमा किन जाने ?""सरकारमा नगएर कहाँ जाने ?" सुजाताजीले पत्रकारलाई उल्टै सोध्नुभो, "जर्मनी र्फकने ?" उहाँले आफ्नो नाक विशेष प्रकारले खुम्च्याउँदै भन्नुभो, "इस् फर्किन्छु । ""सरकारमा जाने निर्णय पार्टीले गर्ने होइन ?" पत्रकारले भने, "पार्टीले त नजाने निर्णय गर्‍यो त ।""कहाँ जाने कहाँ नजाने भनेर पार्टीले थोडै भन्ने हो ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "यो त कुनै प्रजातान्त्रिक कुरो भएन ।""कसले भन्ने हो त ?" पत्रकारले प्रश्न गरे, "सरकारमा जाने/नजानेबारे पार्टीले नै भन्ने होइन ?""होइन ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "कहाँ जाने, कहाँ नजाने भन्नुपरे सानोबुबाले भन्ने हो ।""को सानोबुबा ?" पत्रकारले सोधे, "म उहाँलाई पनि चिन्दिनँ ।""कस् तो अनाडी हुनुहुँदो रहेछ ।" सुजाताजी मुस् कुराउनुभो, "सभापतिजीलाई म सानोबुबा भन्छु ।""पार्टीले सरकारमा नजाने भनेपछि सभापतिजीले जानुपर्छ भन्नुहोला त ?" पत्रकारले पुनःप्रश्न गरे, "यो कसरी सम्भव छ ?""अहिले हामीले पार्टीबाट माथि उठेर निर्णय गर्नुपर्छ ।" सुजाताजीले प्रस् ट पार्नुभो, "सानोबुबा सधँै पार्टीभन्दा माथिबाट निर्णय गर्नुहुन्छ ।""यसले पार्टीलाई तल पार्दैन ?" पत्रकारले आफ्नो जिरह छाडेनन्, "पार्टीचाहिँ तल पर्दै गयो भने समस् या हुँदैन ?""योचाहिँ सानोबुबाको अग्लाइको कारणले हो ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "जति गरे पनि सभापतिजी पार्टीभन्दा अग्लै देखिनुहुन्छ ।""त्यही भएर उहाँ बसेर बोल्न थाल्नुभएको हो ?" पत्रकारले भने, "उहाँले बसेर बोल्न थाल्नुभएपछि पार्टी पनि थचक्कै बसेको छ ।""अब सानोबुबाले सुतेर बोल्न बाँकी छ ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "त्यसपछि पार्टी पनि लम्पसार पर्ने होला ।""यो त राम्राे भएन ।" पत्रकारले चिन्ता प्रकट गरे, "दलीय व्यवस् था जोगाउन पनि पार्टी त चलाउनैपर्छ ।""किन चलाउने ?" सुजाताजी रसिाउनुभो, "पार्टी मात्र चलाएर हुन्छ, घर चलाउनुपर्दैन ?""यो त गजबको कुरा भन्नुभयो ।" पत्रकारले भने, "सभापतिजी त पार्टी भनेपछि मरहित्ते गर्नुहुन्थ्यो ।""पहिलेको कुरो बेग्लै हो ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "पहिले घर-परविार नभएका बेला त्यस् तै गर्नुहुन्थ्यो ।""उहाँको घर-परविार थिएन र ?" पत्रकारले जिज्ञासा राखे, "मैले कुरो बुझिनँ ।""कहाँ थियो त ?" सुजाताजीले भन्नुभो, "म जर्मनीमै थिएँ, सानोबुबा यता एक्लै हुनुहुन्थ्यो । सुजाताजी भन्दै जानुभो, अब त्यस् तो हाइसञ्चो छैन बाबै, मेरासमेत नाति-नातिना भइसके, सानोबुबाले पार्टी मात्र हेरेर हुँदैन, तिनलाई पनि हेर्नुपर्छ ।""त्यही भएर सरकारमा जाने हो ?" पत्रकारले भने, "कुरो बुझेँ ।""रामचन्द्रजीहरू सरकारमा नजाने भन्छन् । " सुजाताजी जंगिनुभो, "उनीहरू सरकारमा नगए घरै बस् लान् ।" थप्नुभो, "मेरो त नेपालमा घरसमेत छैन ।" "सरकारमा को जाने ?" पत्रकारले सोधे, "पार्टीबाट कसले प्रतिनिधित्व गर्छ ?""म जाने ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "कुनै शंका ?""किन तपाईं नै ?" पत्रकारले सोधे, "अरू किन होइन ?""किनभने, पार्टीका अरू सबैको नेपालमा घर छ ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "घर हुनेहरू घरमा बस् छन्, म घर नहुनेचाहिँ सरकारमा गएर बस् छु ।" "अब सरकारमा गएर के गर्ने ?" पत्रकारले सोधे ।"क्रान्ति गर्ने ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "देशलाई क्रान्तिको आवश्यकता छ ।""कति क्रान्ति गर्ने ?" पत्रकारले गुनासो गरे, "हैरान भइसकियो ।""राजनीतिक क्रान्ति भनेको हो त," सुजाताजीले भन्नुभो, "आर्थिक क्रान्ति गर्ने भनेको पो त !""तपाइर्" आर्थिक क्रान्ति गर्नुहुन्छ र ?" पत्रकारले सोधे, "तपाईंहरूका पार्टीमा आथ्ािर्क क्रान्ति गर्ने जिम्मा रामशरण महत, महेश आचार्यहरूलाई दिएको होइन ?""तपाईंलाई यस् तो झूटा कुरा कसले भन्यो  ?" सुजाताजी रसिाउनुभो, "मैलेजति आर्थिक क्रान्ति तिनले गर्न सक्छन् ?" थप्नुभो, "सानोबुबा प्रधानमन्त्री भएका बेलादेखि मैले कति गरेँ कति !""हो र ?" पत्रकारले सोधे, "आरजु देउवाले पनि निकै क्रान्ति गर्नुभयो रे हो ?""गर्नुभयो होला ।" सुजाताजीले भन्नुभो, "शेरबहादुरजीको टाइममा उहाँले पनि गर्नुभो ।" "तत्कालको तपाईंको कार्यक्रम के छ ?" पत्रकारले सोधे, "सरकारमा गएर पहिलो के गर्ने ?" "खाने ।" सुजाताजीले भन्नु भो, "खायो भने स् वास् थ्य राम्राे हुन्छ, स् वास् थ्य राम्राे भएपछि क्रान्ति गर्न सजिलो हुन्छ ।" साेध्नुभो, "अलि-अलि तपाईं पनि खानुहुन्छ ?"

प्रधानमन्त्रीलाई राजिनामा गर्न काँग्रेसको आग्रह

प्रधानमन्त्रीलाई राजिनामा गर्न काँग्रेसको आग्रह


काठमाडौं, वैशाख २१ - नेपाली काँग्रेसले सरकार अल्पमतमा परेको निष्कर्ष निकाल्दै प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहाललाई राजिनामा दिन आग्रह गरेको छ । सेनापतिलाई कारबाही गर्ने निर्णयपछि अन्य सत्ता साझेदार दलहरुले सरकारलाई दिएको समर्थन फिर्ता लिइसकेपछि सरकार अल्पमतमा परेको हो ।
पार्टी केन्द्रीय कार्यालय सानेपामा बसेको केन्द्रीय समिति बैठकले नयाँ सत्ता समिकरणको बाटो प्रशस्त गर्न प्रधानमन्त्रीलाई आग्रह गरेको छ । त्यस्तै राष्ट्रपति डा.रामवरण यादवले सरकारको गलत निर्णयलाई सच्याउन चालेको कदमलाई काँग्रेसले स्वागत र समर्थन गरेको छ । सेनापतिलाई बलजफि्त हटाएर सेनाको मनोबल गिराउन खोजेको माओवादी नियतलाई राष्ट्रपतिको कदमले निरुत्साहित पारेको काँग्रेसको ठहर छ । परमाधिपति समेत रहेका राष्ट्रपतिले आफू मातहतका सेनाको तेजोबध हुन नदिन चालेको कदम संविधान विपरीत नरहेको निष्कर्ष पनि काँग्रेसले निकालेको छ । सेनापति प्रकरणले समग्र शान्ति प्रक्रिया,संविधान निर्माण लगायत मुलभुत राजनीतिक मुद्दा ओझेलमा पर्नसक्ने तर्फ पार्टी सचेत रहेको भन्दै काँग्रेसले त्यसका लागि संविधानसभामा प्रतिनिधित्व गर्ने दलहरुसंगको छलफललाई तिव्रता दिने निर्णय पनि गरेको छ । नयाँ सरकारको लागि ठोस निर्णय नभएपनि अन्य दलको सहमतिका निर्णय गर्न सकिने काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा.प्रकाशशरण महतले जानकारी दिए ।

प्रधानमन्त्रीको राजीनामा स्विकृत

प्रधानमन्त्रीको राजीनामा स्विकृत

काठमाडौं, वैशाख २१ - प्रधानमन्त्री पुष्पकमल दाहालले राष्ट्रपति डा।रामबरण यादव समक्ष अपरान्ह दिएको राजीनामा स्विकृत भएको छ ।
प्रधानमन्त्री दाहालले दिएको राजीनामा सोमबारनै राष्ट्रपतिले स्विकृत गरेका हुन् । राष्ट्रपति कार्यालयले अर्को मन्त्रिपरिषद् गठन नभएसम्मका लागि यही मन्त्रिपरिषद्ले कार्य संचालन गरिरहने जनाएको छ ।
देशवासीको नाममा सम्वोधन मार्फत राजीनामा घोषणा गरे लगत्तै राष्ट्रपति कार्यालय शितल निवास पुगेर प्रधानमन्त्रीले राजीनामा दिएका थिए । प्रधानमन्त्री र राष्ट्रपतिबीच राजीनामापत्र हस्तान्तरणसँगै १० मिनेट कुराकानी भएको थियो ।

iraq

Twin suicide attack
kills 60 in Baghdad

In a second day
of major bloodshed,
two female suicide
bombers blew
themselves up
near the gates of
a Shia Muslim shrine
in Baghdad yesterday,
killing 60 people,
Iraqi police said.

Friends forever?

It seems hrithik Roshan and shah rokh khan
have buried the hatchet? and it also seems
they're doing it to combat the challeng posed by
salman khan ,Aamir khan and Akshay kumar
ganging up ! Hrithik and wife sussanne are now
permanent fixnres at all of SRK's parties the
two were together even in Dubai during the
launching of atlantis last year SRK on his part
hangs out at Hrithik's home regularly with
buddy karan johar but hadn't SRK and Hrithik
fallen out earlier over some stuff about a song
in krazzy 4" ? now what's that i wise man once
said?
keep your friends close , but keep your enemies closer !

हजुरको यादमा

टाढिएका साथीहरु भेट्न पाए हुन्थ्यो ।

टुक्रिएका शब्दहरु जोडन पाए हुन्थ्यो ।।

हजुर नहुदा दिन् र रात् लाग्छ एकै जस्तो छ ।

भन्न नपाएका शब्दहरु मुटु भरि भरि छ ।।

यहि शब्दहरु हजुर् सँग भन्न पाए हुन्थ्यो ।

मुटुमा लागेका घाउहरु भर्न पाए हुन्थ्यो ।।

अतितका सुनौला दिन लाग्छ अझै आलै छ ।

हजुरको यादमा जल्दा जल्दै ।।

खरानी हुन मात्र बाँकी छ ।।।

खरानीहुनु भन्दा अघि भेट्न पाए हुन्थ्यो ।

मुटुमा लागेका घाउहरु भर्न् पाए हुन्थ्यो ।।

टाढिएका साथीहरु भेटन पाए हुन्थ्यो ।।।

arjun

गाह्रो भो

चोट लाग्यो मुटुमा दुखाई सहन गाह्रो भो।
छाती भरी पीर बोकि पाईला चाल्न गाह्रो भो ।
आखाँ भरी आशु लीई दुनिया सामु हास्नु छ ।
आफ्नो जिवन आफै लाई जिउन गाह्रो भो ।
चोट लाग्यो मुटुमा दुखाई सहन गाह्रो भो।

सुजा लिम्बु

यादमा कसैको.....

तिमी मेरो संसार हौ ।

तिम्रो त्यो सुकोमल तस्बिरमा मेरो मन भासिदैछ ।

तिमी हिंड्ने गोरेटो भरी मेरो आखाँ पछ्याई रहेछन ।

दुई दिलको धड्कन सँगै सुन्यता बोलिरहेछ ।

तिम्रो आकृति को छायाँ म संगै सुतिरहेछ ।

प्रियतम म तिमीमा सहमत भैरहेछु ।

म नै तिमी तिमी नै म बनिरहेछु ।

यि शब्दहरु मलाई कसैले दिनु भएको हो। शब्दहरु हेर्दा उहाँले कसैको यादमा डुबेर,तस्विर हेर्दै कोर्नु भएको भन्न सकिन्छ ।कसको होला त तस्बिर........ ?भन्ने कुरा राख्दा छ कोहि भन्दै web cam बाट एउटा तस्बिर देखाउनु भएको थियो । हुना त यो शब्दहरु पनि ब्लगमा नहाल्नु भन्नु भएको थियो। तर यति राम्रा शब्दहरु लुकाउन् सकिन । अब हजुर् सँग भेट् हुन्छ कि हुन्न भन्न सकिन्न । अवश्य् पनि ब्लग हेर्नु हुन्छ होला । अन्जानमा म बाट केही गल्ति भएमा माफी ।।।।।।।

हजुर को मित्र

arjun

[हजुर, माथिको फ्रेममा तस्बिर राखिएको छैन।]

मायामा तिम्रो

भेटेर तिमि सँग धेरै कुरा गर्नु छ ।

तिमिमै हराउनु,तिम्रो मायामा डुब्नु छ ।।

चाहना त धेरै छन् भनु म कसरी ।

तिमि सामु मेरा ईच्छा राखु म कसरी ।।

देखी सकेछु सपना पुरा हुने हो कि हैन् ।

थाहाँ छैन तिम्रो जिवनमा अरु कोहि छ कि छैन ।।

लाग्छ तिमिले बुझ्ने छौ मेरो नजर् को ईशारा ।

सायद तिमिले दिने छौ जिवनभरि सहारा ।।

arjun

के दिने छौ साथ ?

रातकी रानी बनी तिमि चाडै आईदेउ ।

मेरो यो शरिरलाई सुगन्धित बनाईदेउ ।।

रातको अध्यारोलाई उज्यालो पार्न चाहन्छु ।

पूरा रात तिम्रो शरिर चुम्न चाहन्छु ।।

कहिले आउला त्यो रात ।

जब हुनेछ मेरो हातमा तिम्रो हात ।।

हरेक रात बित्छ मनमा लिएर यहि आस ।

कुनै न कुनै रातमा पक्कै पाउने छु तिम्रो साथ ।।

चाडै आउने छ त्यो रात मनमा छ आस ।

यो जिवन भरि तिम्रो केवल तिम्रो हुनेछ प्यास ।।

के चाडै नै आउने छ त्यो रात ?

के तिमि दिनेछौ रात भरि नै मेरो साथ ?

अर्जुन

भुलाउन तिम्रो याद

जब् दिन ढल्दै जान्छ

आउन थाल्छ तिम्रो याद

थाहा छ म पाउने छैन

कहिले नि तिम्रो साथ

बाध्ये भै लिने गर्छु

म अरु कसैको साथ

जब हुन्छ उ मेरो पास

चढ्दै जान्छ म मा मात

जब चढ्छ पुरा मात

हराउदै जाने छ तिम्रो याद

हरेक रात भुलाउन तिम्रो याद

लिने गर्छु म उसैको साथ

arjun

तिर्खा

...........तिमिलाई के थाहाँ
म यहाँ कसरी बाँचेको छु
तिम्रो यादमा हर रात
सिरानि चेपेरा काँटेको छु
यादमा त सधै आउछौ तिमि
सपनिमा पनि आईदेउ
तिर्खाएको तिम्रो प्यासीलाई
पानी पानी बनाईदेउ
arjun

अधुरो प्रेम

चाहना हैन् तिमिलाई एक्लो बनाउने ।
सजिएकी बेहुलीलाई आँशुले भिजाउने।।

पाईन जीवन् सँगै बिताउन।

सकिन तिम्रो मनमा अटाउन।।

नरुनु तिमि मलाई सम्झेर।

बिर्सिदिनु नराम्रो सपना ठानेर।।

के सक्थे र बाँच्न तिमिलाई छोडेर्।

कस्ले पो सक्छ र काललाई टारेर्।।

पर्ने छैन् अब म तिम्रो छेउ ।

बिर्सिदेउ मलाई,त्यो मन कसैलाई देउ ।।

अर्जुन तिमील्सिना

तिमीलाई

suja limbu

धेरै-धेरै माया गर्छु म तिमीलाई।

म भन्दा नि धेरै चाहन्छु म तिमीलाई ।।

यो मेरो सारा जीवन तिम्रै नाममा सुम्पी दिन्छु ।।।

सजाएरा राखेकी छु तिमीलाई ।

आखाँको नानीमा कसैले नदेख् ने गरी ।।

लुकाएर राखेकी छु तिमीलाई ।

मेरो ह्र्दय् को पाना-पानामा कहिल्यै नमेटिने गरी ।।

आसमा अल्झिरहेछु म ।

तिमी जाँहा भएता पनि ।।

अन्तिम श्वास सम्म पनि तिमै नाम् लिनेछु म ।

आखाँ बन्द हुनुन्जेल् तिम्रै बाटो हेर्ने छु म ।। suja

.......लाई सन्देश

सितल् छहारी बनीदेउ तिमी।

बाटोमा हिड्ने वटुवाको लागी।।

प्रेमको सागर बनीदेउ तिमि।

म जस्तो दु:खी असहायको लागी।।

के दिउ उपहार तिमिलाई।

माया त मिलनमै दिसकेछु।।

मुटु भित्र छन् यादहरु।

कागजमा पठाउ कसरी।।

आँसू भित्र बहेको सम्झंना।

टाढा बाट म देखाउ कसरी।।

सुजा

चाहना

बादलसरी तिम्रो माया आकाशमा छाईदिए ।

हावा बनी चूम्ने थिए तिम्रो हुकुम पाईदिए ।।

न्याउरीले पिरतीको भाका फेरे सरी ।

मयूर झै नाच्ने थिए एउटा गीत् गाइदिए ।

तिमी भित्र जवानीका राम्रा फूल् फूलिसके ।।

एउटा माला गास्ने थिए यो गलामा लगाईदिए ।

खुट्टा मेरा थाकिसके यो धर्तिमा हिड्दा हिडदै ।।

कम्मर कसी उठ्ने थिए तिमीले बाँच्ने आसदिए ।

जीवन् साथी माँग्ने थिए साँचो कसम् खाईदिए ।।

मेरो दिलको असमान् भित्र तिमी सधै हाँसिदिए ।

तिमीलाई भनि शहर् बाट श्रगांर् समान् किनी आए ।।

सिन्दूर पोते सजाई बस्थे वेहुली बनी आई दिए ।।।।

jhabindra(nanu)palpali

Doha,qatar

mail: me.jbpalpali@yahoo.com

रचना

काडा बनि बिज्नेहरुलाई
फूल् बनि स्वागत् गरिदिन्छु
माया गरि धोका दिनेहरुलाई
मुस्कान् छाडेरा बिदाई गरिदिन्छु

सुजा लिम्बु

अहिले सम्म यो पेज हेर्ने हरु को संख्या

अभाव

कसरी बाँचेकी छौ प्रिय ?????

तिमी म सँग टाढा भएर

म त यो बिरानो ठाँउमा

एक्लै जलिरहेछु,जलिरहेछु

एक्लो पनमा मरिरहेछु

न त तिमि लाई भेट्न सक्छु

न त एक्लै बस्न सक्छु

के गरु प्रिय म के गरु???

कति दिन काटु जलि जलि

कति दिन बाँचू मरिमरि

हरेक दिन तिम्रो यादमा आखाँ भरिएक छन्

हरेक रात तिम्रो अभावले छट्पटिमा बितेका छन्

कसरी बाँचेकी छौ प्रिय

तिमी म सँग टाढा भएर

म त यहाँ एक्लो पनमा

पलपल जलिरहेछु,जलिरहेछु

हरक्षण मरिरहेछु,मरिरहेछु

me in video

बिश्वकै सबै भन्दा मोटोमान्छे

बिश्वकै सबै भन्दा मोटोमान्छे

मेक्सिको का ४१ उमेर्
भएका म्यानुयल उरिब नामक
यूवक ५६० किलो ग्राम तैल
भएका हुनालेबिश्वकै सबै भन्दा
मोटो मान्छेकोरुपमा गिनिज बुक
अफ रेकड्मा नामजर्ता हुने भएको छ।

in love

तिम्रो याद् मा जल्दा जल्दै ।
अतित् का सम्झनाले निभेको छु ।।
दिन् दिनै मर्दा मर्दै ।
तिम्रो मायाको सहाराले बाँचेको छु ।।
कहिले आ उलान् ति दिनहरु ।
कहिले आ उलान् ति रातहरु ।।
हरेक् कदम् कदममा ।
समाउना पाउनेछु तिम्रा हातहरु ।।
वाँचा छ है प्रिय मेरो ।
फेरि यस्तो दोहोरिने छैन ।।
समाएका तिम्रा हातहरु ।
कहिले पनि छोड्ने छैन ।।
हरेक् कदम् तिमि बिना।
कहिले अगाडी बढाउने छैन ।।